کد مطلب:171878 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:239
فضیلت گریه و عزاداری برای امام حسین
در این فراز از كتاب، احادیثی درباره فضیلت زیارت و اثر ذكر مصائب و گریه بر امام حسین علیه السلام را در دنیا و آخرت، ذكر كرده و امید است خداوند متعال سعادت و توفیق به نیل به این كمالات را به همه ما عطا فرماید.
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:
یا فاطمة! كل عین باكیة یوم القیمة الا عین بكت علی مصاب الحسین فانها ضاحكة مستبسرة بنعیم الجنة. [1] .
ای فاطمه! هر دیده ای روز قیامت گریان است مگر چشمی كه بر مصیبت حسین بگرید؛ بطور یقین آن چشم خندان و مسرور است.
قال علی بن الحسین علیهما السلام:
من قطرت عیناه فینا قطرة و دمعت عیناه فینا دمعة بوأه الله بها فی الجنة حقبا. [2] .
كسی كه قطره اشكی برای ما از چشمانش ریزان شود، خداوند او را به واسطه آن قطره، سالیان سال در بهشت سكنی می دهد.
قال الامام الصادق علیه السلام:
نفس المهموم لظلمنا تسبیح و همه لنا عبادة. [3] .
آه اندوهگین برای مظلومیت ما، تسبیح و سعی و تلاشش برای ما عبادت بزرگی است.
قال الامام الرضا علیه السلام:
من سمی یوم عاشوراء یوم بركة وادخر فیه لمنزله شیئا لم یبارك له فیما ادخر و حشر یوم القیمة مع یزید و عبیدالله بن زیاد و عمر بن سعد لعنهم الله الی أسفل درك من النار. [4] .
كسی كه عاشورا را روز بركت بنامد و در آنروز برای منزلش چیزی تهیه و ذخیره كند، آن اندوخته برای او مبارك نخواهد بود و روز قیامت با یزید و عبیدالله و عمر بن سعد كه لعنت خدا بر آنها باد، محشور شده و در قعر جهنم خواهد بود.
اینجا مناسب است قصه ای را در این باره كه در زمان مرحوم مجلسی، اتفاق افتاده بود، برای خوانندگان محترم نقل كنیم:
شخصی بی بهره از علم و دانش در مجلسی كه با حضور علامه مجلسی رحمه الله تشكیل یافته بود، ادعای فضل نموده و روایات مربوط به ثواب و فضیلت گریه بر امام حسین علیه السلام را به شدت تكذیب و انكار می نمود؛ همان شب وقتی به خواب رفت، در خواب دید كه مردم روز قیامت در دسته های منظم محشور شده و میزان اعمال، پل صراط، آتش جهنم و باغ های بهشتی و... آماده شده و بر اثر شدت تشنگی به دنبال آب می گردد و ناگهان حرص بزرگی را دید و با خود گفت:
این همان حوض كوثر است كه خنك و شیرین تر از عسل می باشد.
كنار حوض، دو مرد و یك زن كه درخشش نورشان اهل محشر را فرا گرفته بود، با لباس سیاه بر تن، گریه كنان و غمگین ایستاده بودند؛ پرسیدم كه اینها كیستند؟
جواب دادند:
این مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم و او علی مرتضی علیه السلام و این بانو، طاهره، فاطمه زهراء علیها السلام است.
وقتی از علت پوشیدن لباس سیاه بر تن پرسیدم، جواب دادند:
مگر امروز روز عاشوراء؛ روز شهادت حسین علیه السلام، نیست.
نزدیك فاطمه زهراء علیها السلام رفته و شدت تشنگی ام را به حضرت اظهار كردم و در اینحال نگاهی تند به من كرد و فرمود:
آیا تو همان كسی هستی كه ثواب و فضیلت گریه بر مصیبت فرزندم، خون دلم، روشنایی نور دیدگانم، شهید كشته شده به ظلم و ستم، حسینم، را انكار می كنی؟! نفرین و لعنت خدا بر كشندگان و ستمگران و منع كنندگان آب بر او باد.
سرانجام از خواب بیدار شده و با ترس و واهمه، از درگاه پروردگار متعال آمرزش می طلبیدم و از گفته هایم توبه كرده و نزد كسانی كه با آنها در مجلس به بحث پرداخته بودم، رفته و ضمن بیان خوابم، نزدشان توبه كردم. [5] .
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:
یا فاطمة! كل عین باكیة یوم القیمة الا عین بكت علی مصاب الحسین فانها ضاحكة مستبسرة بنعیم الجنة. [1] .
ای فاطمه! هر دیده ای روز قیامت گریان است مگر چشمی كه بر مصیبت حسین بگرید؛ بطور یقین آن چشم خندان و مسرور است.
قال علی بن الحسین علیهما السلام:
من قطرت عیناه فینا قطرة و دمعت عیناه فینا دمعة بوأه الله بها فی الجنة حقبا. [2] .
كسی كه قطره اشكی برای ما از چشمانش ریزان شود، خداوند او را به واسطه آن قطره، سالیان سال در بهشت سكنی می دهد.
قال الامام الصادق علیه السلام:
نفس المهموم لظلمنا تسبیح و همه لنا عبادة. [3] .
آه اندوهگین برای مظلومیت ما، تسبیح و سعی و تلاشش برای ما عبادت بزرگی است.
قال الامام الرضا علیه السلام:
من سمی یوم عاشوراء یوم بركة وادخر فیه لمنزله شیئا لم یبارك له فیما ادخر و حشر یوم القیمة مع یزید و عبیدالله بن زیاد و عمر بن سعد لعنهم الله الی أسفل درك من النار. [4] .
كسی كه عاشورا را روز بركت بنامد و در آنروز برای منزلش چیزی تهیه و ذخیره كند، آن اندوخته برای او مبارك نخواهد بود و روز قیامت با یزید و عبیدالله و عمر بن سعد كه لعنت خدا بر آنها باد، محشور شده و در قعر جهنم خواهد بود.
اینجا مناسب است قصه ای را در این باره كه در زمان مرحوم مجلسی، اتفاق افتاده بود، برای خوانندگان محترم نقل كنیم:
شخصی بی بهره از علم و دانش در مجلسی كه با حضور علامه مجلسی رحمه الله تشكیل یافته بود، ادعای فضل نموده و روایات مربوط به ثواب و فضیلت گریه بر امام حسین علیه السلام را به شدت تكذیب و انكار می نمود؛ همان شب وقتی به خواب رفت، در خواب دید كه مردم روز قیامت در دسته های منظم محشور شده و میزان اعمال، پل صراط، آتش جهنم و باغ های بهشتی و... آماده شده و بر اثر شدت تشنگی به دنبال آب می گردد و ناگهان حرص بزرگی را دید و با خود گفت:
این همان حوض كوثر است كه خنك و شیرین تر از عسل می باشد.
كنار حوض، دو مرد و یك زن كه درخشش نورشان اهل محشر را فرا گرفته بود، با لباس سیاه بر تن، گریه كنان و غمگین ایستاده بودند؛ پرسیدم كه اینها كیستند؟
جواب دادند:
این مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم و او علی مرتضی علیه السلام و این بانو، طاهره، فاطمه زهراء علیها السلام است.
وقتی از علت پوشیدن لباس سیاه بر تن پرسیدم، جواب دادند:
مگر امروز روز عاشوراء؛ روز شهادت حسین علیه السلام، نیست.
نزدیك فاطمه زهراء علیها السلام رفته و شدت تشنگی ام را به حضرت اظهار كردم و در اینحال نگاهی تند به من كرد و فرمود:
آیا تو همان كسی هستی كه ثواب و فضیلت گریه بر مصیبت فرزندم، خون دلم، روشنایی نور دیدگانم، شهید كشته شده به ظلم و ستم، حسینم، را انكار می كنی؟! نفرین و لعنت خدا بر كشندگان و ستمگران و منع كنندگان آب بر او باد.
سرانجام از خواب بیدار شده و با ترس و واهمه، از درگاه پروردگار متعال آمرزش می طلبیدم و از گفته هایم توبه كرده و نزد كسانی كه با آنها در مجلس به بحث پرداخته بودم، رفته و ضمن بیان خوابم، نزدشان توبه كردم. [5] .
[1] بحار الانوار 44/293.
[2] بحار الانوار 44/292.
[3] بحار الانوار 44/278.
[4] بحار الانوار 44/284.
[5] بحار الانوار 44/296 - 293.